Energia słoneczna docierająca do atmosfery Ziemi wynosi 1,56-1018 kWh rocznie, co stanowi niecałe 12 000 razy więcej niż zużycie energii pierwotnej przez ludzkość w 2005 r. Z tej energii około połowa dociera do powierzchni Ziemi, co czyni ją potencjalnie użyteczną do produkcji energii elektrycznej w ogniwach fotowoltaicznych.
Światowy potencjał wykorzystania modułów fotowoltaicznych
Według badań opublikowanych w 2017 roku w czasopiśmie Nature Energy, fotowoltaika może technicznie i ekonomicznie zaspokoić około 30-50% globalnego zapotrzebowania na energię elektryczną do 2050 roku, co czyni ją dominującym sposobem wytwarzania energii elektrycznej. Uwzględnia to już fakt, że w tym czasie system energetyczny będzie w większym stopniu oparty na energii elektrycznej niż obecnie, a zatem fotowoltaika mogłaby również przyczynić się do znacznej dekarbonizacji innych sektorów, takich jak sektor transportu lub zużycie energii w przemyśle, poprzez zastosowanie sprzężenia sektorowego. Napromieniowanie zależy od położenia geograficznego: W pobliżu równika, na przykład w Kenii, Indiach, Indonezji, Australii czy Kolumbii, koszty produkcji energii elektrycznej są niższe niż w Europie Środkowej ze względu na wysoką gęstość napromieniowania. Systemy i moduły fotowoltaiczne o mocy ok. ponad 500 GW zostały zainstalowane na świecie do końca 2017 r. Do 2022 r. przewidywany jest dalszy wzrost do ok. 500-600 GWp.
Do końca 2015 r. na świecie zainstalowano łącznie 229 GW mocy w energetyce słonecznej. W Chinach tylko w pierwszym kwartale 2016 roku zainstalowano ponad 7 GW mocy PV. W Europie łączna moc zainstalowana wynosi 100 GW. W latach 1998-2015 globalna moc zainstalowana PV rosła średnio o 38% rocznie. Było to znacznie więcej niż zakładała większość scenariuszy wzrostu.